ေနျပည္ေတာ္တြင္ အမ်ိဳးသား ေအာင္ပြဲေန႔ႀကီးကို ၿခိမ့္ၿခိမ့္သည္းသည္း က်င္းပ လ်က္ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ထူးဆန္းသည္က ထိုပြဲတြင္ လူ ဆို၍ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး တဦးသာ ပါၿပီး တိရစာၦန္မ်ားကိုသာ ေတြ႕ရေလသည္။ ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေရာက္ေနေသာ ဦးရုကၡစိုးႀကီးက မေနႏုိင္မထုိင္ႏုိင္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကို ေမးခြန္းထုတ္လိုက္၏။
ရုကၡစိုး။ ။ ဘယ္လိုလဲ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕ အမ်ိဳးသားေအာင္ပြဲေန႔ က်င္းပတာ လူလည္း မပါဘူး။ တိရစာၦန္ေတြခ်ည္းပါလား။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟာ … ဒါ ႏွယ္ႏွယ္ရရ တိရစာၦန္ေတြ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ဦးရုကၡစိုး။ အာဖရိကကေန ေသေသခ်ာခ်ာ မွာထားတဲ့ တိရစာၦန္ေတြ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟုတ္ပါၿပီ … ဘာလို႔ တိရစာၦန္ေတြနဲ႔ ပြဲက်င္းပေနလဲ ဆိုတာ ေျပာစမ္းပါဦး။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဦးရုကၡစိုးရယ္ ...။ နတ္ျဖစ္ၿပီး ညံ့ရန္ေကာ။ လူက အာဏာဖီဆန္တာတို႔၊ ျငင္းတာတို႔၊ ေတာေျပာေတာင္ေျပာ ေျပာတာတို႔ လုပ္တတ္တယ္ေလ၊ တိရစာၦန္ဆိုေတာ့ ကိုယ္ ေျပာတဲ့အတုိင္း အကုန္နာခံတာ မဟုတ္ဘူးလား။
ရုကၡစိုး။ ။ မနာခံတဲ့ တိရစာၦန္ဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲဗ်။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ အဲဒါဆိုလည္း သတ္စား၊ အဲ ခ်ဳပ္ထား … အင္း … ေၾသာ္ နာခံေအာင္ ဖိအားေပးရမွာေပါ့ ဦးရုကၡစိုးရဲ႕။ ဒီလိုပဲေပါ့။
ေျပာရင္း ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက ဖြတ္တေကာင္၏ ေက်ာကို လက္ျဖင့္ သပ္ေပးလိုက္သည္။
ရုကၡစိုး။ ။ အမ်ိဳးသား ေအာင္ပြဲေန႔က တကယ္ကို အႀကီးအက်ယ္ က်င္းပေနတာပဲေနာ္။ တခါမွ ဒီေလာက္ ႀကီးက်ယ္တဲ့ပြဲ မျမင္ဖူးဘူး။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဒါက အတိတ္ေကာင္း နိမိတ္ေကာင္းေလ။ အမ်ိဳးသား ေအာင္ပြဲေန႔ဆိုတာ အမ်ိဳးသမီး ေအာင္ပြဲေန႔မွ မဟုတ္ဘဲ။ အမ်ိဳးသားေတြ ေအာင္ျမင္တဲ့ပြဲမို႔လို႔ အမ်ိဳးသားေအာင္ပြဲေန႔လို႔ ေခၚတယ္မဟုတ္လား ဦးရုကၡစိုးႀကီးရဲ႕။
ခ်ိဳကုုပ္ဒူးႀကီးက ဇာတ္ထဲမွ လူရႊင္ေတာ္မ်ား၏ ေလသံအတိုင္း တေထရာတည္း တူေအာင္ ေျပာလိုက္သည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟာ မဟုတ္က ဟုတ္က … ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ကို ေက်ာင္းသားေတြက စတင္ သပိတ္ေမွာက္တဲ့ ေန႔ကို အမ်ိဳးသား ေအာင္ပြဲေန႔လို႔ ေခၚတာပါဗ်ာ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ အဲဒါက သမိုင္းတို႔၊ ခဝဲၿခံတို႔၊ ႀကိဳ႕ကုန္းတို႔မွာ က်န္ခဲ့ၿပီ ဦးရုကၡစိုးႀကီး။ အခု က်ဳပ္က်င္းပေနတဲ့ အမ်ိဳးသား ေအာင္ပြဲေန႔က အသစ္။ အမ်ိဳးသားေတြ ေအာင္ဖို႔ က်င္းပတဲ့ပြဲ။ အမ်ိဳးသမီးေတြ က်ရႈံးမယ့္ပြဲဗ်။ ဒါ ယၾတာသေဘာလည္း ပါတယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ ေၾသာ္ ဟုတ္လား။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕ တိရစာၦန္ေတြက စံုလည္းစံု၊ မ်ားလည္း မ်ားပဲေနာ္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ အခု လုပ္မယ့္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ပိုေတာင္ စံုေသးတယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ ခင္ဗ်ာ ...။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ တိရစာၦန္ရံုပါ ေဆာက္ထားလို႔လား။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟာ … ဦးရုကၡစိုးကလည္း … လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ဘယ္လိုလုပ္ တိရစာၦန္ရံု ေဆာက္ရမွာလဲ။ က်ဳပ္ေျပာတာက လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ႀကံ့ဖြံ႕အမတ္ေတြ အစံုေတြ႕ရမယ္လို႔ ေျပာတာ။ ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္း အႏုိင္ယူ ထားတာေလဗ်ာ … ငွဲငွဲငွဲ။
ရုကၡစိုး။ ။ ေၾသာ္ … က်ဳပ္က တိရစာၦန္ေတြ စံုတယ္လို႔ ေျပာတာပါ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဒါလား … ဒါက က်ဳပ္ရဲ႕ေနျပည္ေတာ္ကို အာဖရိက ေတာတြင္းလို ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မလို႔ေလ။ ဘယ္ေလာက္ ကုန္ကုန္ လုပ္ဦးမွာ။
ရုကၡစိုး။ ။ ျမန္မာျပည္နဲ႔ အာဖရိက နည္းနည္းမ်ား လွမ္းေနသလားလို႔။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဘယ္ေလာက္ လွမ္းလွမ္းဗ်ာ။ တေန႔တလံ ပုဂံေတာင္ ေလယာဥ္ပ်ံျဖစ္ … အဲ … ပုဂံ ဘာျဖစ္တယ္ဆိုလား … စကားပံု ရွိတယ္ေလ။ အခုဆို က်ဳပ္လက္ထက္မွာ ေဘာလံုးအသင္းေတြေတာင္ အာဖရိက ေဘာလံုးအသင္းေတြနဲ႔ ပံုစံ တူလာၿပီ မေတြ႕ဘူးလား။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟုတ္ပါတယ္၊ ဟုတ္ပါတယ္။ ၾကည့္လိုက္တိုင္း ကြင္းထဲမွာ မည္းမည္း မည္းမည္းနဲ႔ … အာဖရိက ေဘာလံုးအသင္းေတြ အတိုင္းပဲ။
“ကန္ေနတဲ့ ျမန္မာေဘာလံုး သမားေတြလည္း အာဖရိကက လူေတြလို မည္းေျခာက္ ပိန္ကပ္ေနၿပီ” ဟု ဦရုကၡစိုးက စိတ္ထဲမွ ေျပာလိုက္သည္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ အဲဒါေပါ့ … ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကို ေလွ်ာ့မတြက္ေလနဲ႔။ အဲဒီေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ကို အာဖရိက ေတာႀကီးလို လုပ္မယ္ ဆိုတာ ယံုၿပီ မဟုတ္လား။
ရုကၡစိုး။ ။ ဒါဆို တိရစာၦန္ေတြ အမ်ားႀကီး လိုဦးမွာေပါ့ေနာ္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ မလိုပါဘူး … ေနျပည္ေတာ္မွာ အကုန္ ရွိၿပီးသားပါ။ အခုဆို က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ ျဖစ္ေအာင္ ေပါင္းသင့္တာ ေပါင္းၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းဖို႔ လုပ္ေနၿပီ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟာ … ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး နည္းနည္း လြဲေနၿပီထင္တယ္။ က်ဳပ္က အာဖရိက ေတာႀကီးလိုျဖစ္ဖို႔ တိရစာၦန္ေတြ လိုမယ္လို႔ ေျပာတာေနာ္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟင္ ဟုတ္လား။ က်ဳပ္က ဝန္ႀကီးအဖြဲ႕ကို ေမးတာမွတ္လို႔ … ။ စကားကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းရွင္း လင္းလင္း ေျပာစမ္းပါဗ်ာ။ က်ဳပ္က က်ဳပ္ေခါင္းထဲက အစီအစဥ္ေတြနဲ႔ ေရာေရာ ကုန္တာ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဒါနဲ႔ … အခု အသစ္တက္မယ့္ အစိုးရကို ဘယ္လိုမ်ား နာမည္စဥ္းစားထားလဲ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ (ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက အေဝးသို႔ ေငးၾကည့္ရင္း ၿပံဳးကာ) နာမည္လား … ေဒး ဆာဖာရီ လို႔ ေပးထားတယ္။ ဘယ္လို သေဘာရလဲ။ မိုက္တယ္ မဟုတ္လား။
ရုကၡစိုး။ ။ ေဒးဆာဖာရီ … ဟုတ္လား။ အင္း လံုးဝ အသစ္ပဲ။ က်ဳပ္ေတာ့ တခါမွကို မၾကားဖူးဘူး။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟာ ေတာ္ေတာ္ညံ့တဲ့ ဦးရုကၡစိုးႀကီးပဲ။ ခ်င္းမိုင္က လာတယ္လည္း ေျပာေသးတယ္။ ခ်င္းမိုင္မွာ ႏုိက္ ဆာဖာရီ ရွိတယ္ေလ။ အဲဒါမ်ိဳးပဲေပါ့။
ရုကၡစိုး။ ။ အဲဒါက တိရစာၦန္ရံုႀကီးပဲဟာ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ အင္းေလ … က်ဳပ္ကလည္း အသစ္ တိုးခ်ဲ႕မယ့္ တိရစာၦန္ရံုကို ေျပာတာပဲဟာ။
ရုကၡစိုး။ ။ ရႈပ္ကုန္ၿပီ … က်ဳပ္ေမးတာက ေနာက္တက္မယ့္ အစိုးရသစ္ နာမည္ဗ်။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေၾသာ္ … ရွင္းရွင္းေမးတာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါက မစဥ္းစားရေသးဘူးဗ်။ နာမည္ လွလွေလး တခုခုေတာ့ ေပးမွာပါ။
ထိုစဥ္ သူတို႔နားသို႔ ထိပ္ေျပာင္ေျပာင္ႏွင့္ လူတဦး အေမာတေကာ ေရာက္ရွိလာသည္။ ထိုသူက “ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး၊ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး … လုပ္ပါဦး … ကိုယ္က်ိဳးေတာ့ နည္းပါၿပီ” ဟု ငိုႀကီးခ်က္မႏွင့္ ေျပာလိုက္သည္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ သိန္းဂိန္ပါလား။ ဘယ္လို ျဖစ္လာတာလဲ။
သိန္းဂိန္။ ။ ေအာင္မေလး ကိုယ္က်ိဳးနည္းပါေပါ့လား ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ၾကည့္ခိုင္းလို႔ သြားၾကည့္တာ … အခုေတာ့ လြတ္ကုန္ၿပီ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ စကားကလည္း အရင္းမရွိ၊ အဖ်ားမရွိ၊ ဘာလဲဟ။ ဘာလြတ္တာလဲ။ ဘယ္သူလြတ္တာလဲ။
သိန္းဂိန္။ ။ ခ်ိဳကုပ္ဒူး ေမာင္ေကြးေလ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေၾသာ္ … ေမာင္ေကြး လြတ္တာမ်ား အဆန္းလုပ္လုိ႔။ ေသာက္တာ မ်ားသြားလို႔ ေနမွာေပါ့။ သူ႔မိန္းမကို ေကာ္ဖီၾကမ္းတခြက္ ေဖ်ာ္တုိက္ခိုင္းလိုက္။
သိန္းဂိန္။ ။ လြတ္တာက ေမာင္ေကြး မဟုတ္ဘူးဗ်။ ေမာင္ေကြးက မူးၿပီး လႊတ္လိုက္လို႔ ႀကံ့ ၂ ေကာင္ လြတ္သြားတာ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဘာ … ဘာေျပာတယ္။
သိန္းဂိန္။ ။ အာဖရိကက မေန႔ကမွ ေရာက္လာတဲ့ ႀကံ့ျဖဴ ၂ ေကာင္ ေနျပည္ေတာ္ ေတာထဲ ဝင္ေျပးသြားၿပီ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး။ အဟီး … အီး … က်ေနာ္မ်ိဳးႀကီး ေသသင့္ပါတယ္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေခြးေခါင္း ဓားစက္ အသင့္ျပင္စမ္း … အာ … ေယာင္လို႔။ ဘာလို႔ ေသရမွာလဲ။ ေသစရာမလုိဘူး။ ေမာင္မင္း … ေသဖုိ႔ မလိုေသးဘူး။ ေနာက္တက္မယ့္ အစိုးရအဖြဲ႕မွာ ေခါင္းေရွာင္လုပ္ရဦးမွာ။
ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက သူ၏ တြန္႔လိမ္ ရႈံ႕တြေနေသာ မ်က္ႏွာႀကီးကို ျမင္မေကာင္းရႈမေကာင္းေအာင္ ၿပံဳး လိုက္သည္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးသိန္းဂိန္ကေတာ့ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ဘာကို ဆိုလိုမွန္းမသိသည့္အတြက္ ေၾကာင္တက္တက္ ျဖစ္ေနသည္။
ခ်ိဳကုုပ္။ ။ အဲဒါပဲ ဦးရုကၡစိုးရဲ႕ … ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကို ေလွ်ာ့မတြက္နဲ႔ ဆိုတာ အဲသဟာေျပာတာ။ အခု ႀကံ့ ၂ ေကာင္ လြတ္သြားတာ အရမ္းေကာင္းတဲ့ နိမိတ္ပဲဗ်။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟုတ္လား … ဘယ္လိုေကာင္းတာလဲ။ လုပ္ပါဦး။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဘယ္လို ေကာင္းသလဲ ဆိုေတာ့ကာ ... ဒါ ယၾတာေက်တဲ့ သေဘာဗ်။ ဒီ ႀကံ့ေတြသာ မလြတ္ရင္ က်ဳပ္ရဲ႕ ႀကံ့ေတြ လြတ္ကုန္မွာေလ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ သိန္းဂိန္တို႔လို ႀကံ့ဖြံ႕ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရူးကုန္မယ္လို႔ ေျပာတာ။ အခု ဒီ ႀကံ့ ၂ ေကာင္က လြတ္သြားၿပီဆိုေတာ့ ယၾတာေက်သြားၿပီ။ အရမ္းေကာင္းတယ္။ ကဲ သိန္းဂိန္။ ႀကံ့ေတြကို လႊတ္ေပးလိုက္တဲ့ ေမာင္ေကြးကို ဘလူးေလဘယ္လ္ တလံုး အျမန္ဆံုးဆုခ်စမ္း။
“ဟုတ္ကဲ့” ဟုု ေျပာကာ … ဦးသိန္ဂိန္ ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းျဖင့္ လစ္သြားသည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟုတ္ၿပီ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕ အစိုးရသစ္အတြက္ နာမည္သစ္တခု က်ဳပ္ စဥ္းစားလို႔ရၿပီ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟုတ္လား … ေျပာပါဦး။
ရုကၡစိုး။ ။ ႀကံ့လြတ္ အစိုးရလို႔သာ ေပးလိုက္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟာ ေကာင္းလိုက္တဲ့နာမည္။ ႀကံ့လြတ္ အစိုးရ … ႀကံ့လြတ္အစိုးရ။
ဦးရုကၡစိုးေပးသည့္ နာမည္ကို သေဘာက်လြန္းသျဖင့္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက တတြတ္တြတ္ ရြတ္ၾကည့္ေနသည္။ ဦးရုကၡစိုးကေတာ့ ထိုသတင္းကို ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္အား ေျပာျပရန္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး က်င္းပေသာ ေနျပည္ေတာ္ အမ်ိဳးသား ေအာင္ပြဲ အခမ္းအနားမွေန၍ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕သို႔ အတြင္းတန္ခိုးမ်ားသံုးကာ အျမန္ဆံုး ျပန္လာခဲ့ ေလေတာ့သတည္း။ ။
ေထြရာေလးပါး က႑သည္ Satire ေခၚ သေရာ္စာ က႑ ျဖစ္ပါသည္။ သတင္းအခ်က္အလက္ အမွန္မ်ား အေပၚ အေျခခံ ေရးသားထားျခင္း မဟုတ္ပါ။
